Бүгінгі таң атқанын көріп, біліп,
Жіберді ме сұм өмір зеріктіріп?!
Бұрынғылар тұлпармен шабатұғын
Бүгінгілер заулайды көлік мініп.
«Дінсізбін»- деп айтпайды ешбір пенде,
Әлде дінсіз екенін кеш білген бе?
Құрсағынан ананың туған сәттен
Мұсылман боп жаралды, ес білгенде.
«Дінсіз» пенде болмайды имансыз бар,
Ішімдікті, сыраны құйған қыз бар,
Ата-бабаң кешегі мирас қылған
Ар-ожданды қаншалық жиғансыздар???
Ібіліс па досыңдай, жақын сонда!
Өлшемі жоқ, ұсталмас ақыл қолға,
Ақылыңды айлаға шалдырасың
Надан болма, ей пенде, ғапыл болма!!!
Ескертуін Алланың кеш білдің бе?
Қоғам дамып, ал ИМАН, ескірдің бе?
Күңірене күй кешіп дала жатыр
Бұрынғыдай болмай тұр кескін мүлде.
Ана дейтін есімді қорлап бүгін,
Аналардай түсінер толғақты кім?!!
Түсік жасап, болмаса тастай салып
Қанша сәби баланы сорлатты мың....
Қайда сенің болмысың, мейірімің?
Не тәрбие көреді кейін інің!
Көсемсіген һәм надан "ақылдылар"
Бұзылғанын білмей ме пейілінің!
Отқа айналған бір қоғам перғауыны,
Себеп болған бұл іске сөз дауылы,
Не демексің, қаншама пайғамбардың
Құтқарылмай жатқанда өз қауымы...
Бұл заманның осы ғой былыққаны,
Білмей жатыр бүгінде, ғұрыпты әлі,
Нендей пайда көрмекші бұл ісінен
Жер бетінен кеткенше құрып бәрі...
Күнәһарлар топтасқан топқа кірген,
Бұйырады бір қабір, көп қабірден,
Лаулаған от, қып-қызыл шоқтан қорқам
Кім бөлмекші бұйырған, отты әмірден!
Дайын болмақ ісіңе, отты орының,
Алла ескерткен аят бар көпке бұрын,
Расында жараттық ТОЗАҚ үшін
Адамдар мен жындардың, көп тобырын.
Бұл қоғамға сай келген секілденіп,
Иманды біз ұмыттық жетім көріп,
Пайданы ойлап, «халал» деп көпіреді
Бауырына доңыздың етін беріп!!!
Бірін-бірі ғайбаттап сорлы қылар,
Туралықты тәрк етіп жолды бұрар,
Харам еткен доңыздың еті түгіл
Адам етін жейтін де болды бұлар.
Ібіліске болмысың сай болған ба?
Уайым жоқ, екі ұртың майланған ба?
Адал менен арамды ажыратар
Құның төмен болған ба хайуаннан да.
Көңіл бөлмей ескерткен айғаққа шын,
Қай топтасың, қайдансың, қай жақтасың?
Өзге түгіл ойламай өз халіңді
Бейхабар боп, масайрап жай жатқансың!
Бұл топқа да айналмақ елің бүгін!
Қияметті кім ойлар, өлімді кім?
Адамзаттың тағдырын сарапқа сал
Менің мұңым, олдағы,сенің мұңың.
Біреулер жүр, үстінен киім шешіп,
Бұл бір мода, керемет бұйым десіп,
Ескерту бар, тыйым бар, бұйыру бар
Қалмаңыздар азаптың күйін кешіп!!!
Біреулер жүр, тәндерін-тәнге байлап,
Зина жасау бүгінгі сән деп ойлап,
«Ашық зина жасаудан тыйыл»- деген
Бұдан асқан мұғжиза, бар ма айғақ???
Біреулер жүр, сыраны сүйіп, қалап,
Дене қызып, тән қозып, күйіп барад(ы),
Деп үндейді ібіліс құлағына
Арақ ішсең абройың,биік болад(ы).
Біреулер жүр, нәпсі деп сылтауратып,
Пайда бермес, өлгесін бұл сауда түк,
Дүние десе, дайын ас қалап тұрар
Ілім десе, жататын жалқауратып.
Біреулер жүр, баласын шетінетіп,
Еш себепсіз оларды жетім етіп,
«Некелеспей опығып қалдым ғой»- деп
Сылтауратып қарамас, бетіңе тік.
Біреулер жүр, сүю бұл заңдылық деп,
Үйленгесін көрмекші «таңды ұлық»- деп,
«Қалай ғана білмедім» - деп өкініп
Құлағына естілер жаңғырық кеп.
Біреулер жүр, тобымен тонап, қанап,
Адамдығың ісіңмен сарапталад(ы),
Бұрынғылар батпандай жүк көтерген
Бүгінгілер оңай жол қалап барад(ы).
Біреулер жүр, казино, би кешінде,
Өзінше бір рахат күй кешуде,
Жақсы адамның болмысы жасырулы
Көз салсаңыз, бір түйір түймесінде.
Біреулер бар, түсінген талапты енді,
Жан-жағына ой-қозғап қарап көрді,
Жігіт болды, үйленді, той жасады,
Көп ұзамай , үш рет ТАЛАҚ берді.
Түсінбейді күткенін қандай майдан,
Бір иілмей кетпекші, маңдай қайран,
Бүгінгінің отбасы бір сағым сәт
«Ажырасу» - олдағы сәнге айналған.
Қыз баланың арына күйе жағып,
Жақындасып қояды сүйе қалып,
Бетіне кеп бассаңыз қателігін
Сөз сүйектен өткендей тиеді анық.
Жүзің мұңлы, тарылған тынысың да,
Мін болмастай көрінер жұмысыңда,
Алла берген мүшені қолдан жасап
Ауыстырып алады жынысын да.
Пенде емес ұқсайтын тағы жынға,
«Нәпсі»-дейтін құралдың сабы ұзын ба?
Жиналыстан бойыңды алып қашап
Отырасың шайтанның уағызында.
Біреу мұны, әуесқой сән санайды,
Болып жатыр өмірде қанша қайғы,
Өзін ақтап, өзгені даттау түгіл
Мәнсіз сөзді сөйлеуден шаршамайды.
Қайда біздің қаракөз қарындастар?
Қайда кетіп барады жалын жастар?
Әжелердің кимешек кигенінен
Неге ұқпайды бойжеткен тәлімді асқар?
Бұрын көсем, би болған бала да адам,
Елін сүйген, бір нәубет қаламаған,
Хәкім Абай кешегі ойшыл-дана
Қыз бетіне жымиып қарамаған.
Біреулер жүр аурақтан бала сұрап,
Өмір сынақ, қарасаң дала сынақ,
Өлген адам жүзін де көрсетпейді
Осы жерден туады жаңа сұрақ?
Қабір басы, ашылмас құлып жатқан,
Әйел жатыр, ғибадат қылып жатқан,
Не бермекші, сұраққа талтылған жан
Сүйек шіріп, денесі құрып жатқан.
Бір жемісін берер деп,сүйген еңбек,
Бір жігіт жүр көп жұмыс игерем деп,
Жынысында жұмыс жоқ бір жігіт жүр
Қандай жігіт болсада үйленем деп.
Қызға қызды қосқанда не болады?
Жұптық жүйе құриды,тоналады,
Ұрғашы мен еркекті бөле алмаса
Мына әлем несімен оңалады.
