Сенің шайтан көзіңе,
Сұмпайы болып көрінген,
Сақалымда не кінә?
«Көсені үйге кіргізбе,
Дүмін жерге тигізбе»,
Деп айтатын аталар
Мақалында не кінә?

Орамалын байлаған,
Жайнамазын сайлаған,
Қарындастан үркесің,
Тікен тілмен түртесің.

Құранды ұқпас саңырау,
Хадистерге жаны жау,
Ездігіңнің белгісі,
Өз дініңді танымау.

Сайтан айтса— сенесің,
Айтақтаса – ересің.
Көрді-жерді тересің,
Көкіректі кересің.
Сөзіңе айтқан тіріңде,
Қияметтің күнінде,
Қайтіп жауап бересің?

Шошымайсың көргенде,
Кемпір беті сымпиған,
Коньяк ішіп, сылқиған,
Колбаса жеп, тыңқиған,
Қыз-келіншек дегенде,
Жылмаң қағып жыртиған,
Ұяты жоқ шалдарды.

Жетпіске жасы таяған,
Намазхандарды «аяған»,
Қастарын теріп тауысып,
Қаламмен орнын бояған.
Парик киіп басына,
Итін ерткен қасына,
Кемпірлерді көрсеңде,
Қарамайсың шошына.
Мұсылмандығың осыма?

Көрінген төсі көйлектен,
Кіндігін ашқан бойжеткен.
Етегін тіліп шыққанда,
Айта алмайсың-ау «қой» деп сен.

Әйелдің көріп сайқалын,
Еркектің көріп сойқанын,
Қозбайды неге сайтаның?
Осыны ойлап байқағын.
Алдына хақтың барғанда,
Болуы керек айтарың.

Серік Қалиев