Ашылған күн,көктен нұр шашылған күн,
Асыратын айбынын асылдардың.
Пейілін жақсылыққа жетелейтін,
Жамандықты кеудеге жасырғанның.

Ұланын қастерледі ұғып елі,
Жанары мөлдір судай тұнық еді.
Өңірге жүрді жайып өнегесін,
Дидары жасыртқандай дүниені.

Үмметін адалдыққа үндегені,
«Аллаға құлшылық қып жүр»дегені.
Жақпады кейбіреуге мұның бәрі,
Қашан да кедергі боп,күндегені.

Сонда да ауытқымай соқпағынан,
Тағдырдың өтті талай тоқпағынан.Зарлы үнін жеткізетін Жаратқанға,
Жарлының жоғын жүрді жоқтап ұлан.

Жаратқан жалғыздығын мәлім етті,
Ойлантты сөздерінің мәні көпті.
Алладан аян болған аяттарды,
Жиып ап,шартарапқа дәнін екті.

Жайғасар көкірекке зымандағы үн,
Өзгеге жұмбақ жайлар,бұған мәлім.
Жердегі,Жаратқанның елшісі еді,
Құбыла болған оған-Құран кәрім.

Жәбірейіл жеткізген жәдігерді,
Түсініп,Мұхаммедке бәрі де ерді.
Айналды парасатты пайғамбарға,
Иманға ұйытты да қалың елді.

Әрбір адам айтады Алла есімін,
Мейірімі шексіз ғой,бар кешірім.
Алла үйінің азаны тербетеді,
Қазақ деген халқымның тал бесігін.

Өз дінімді өрбітем мен елімде,
Жалғыз Алла өзіңсің,сенерім де.
Жүрегіме тұрады жыр құйылып,
«Лә-иллаһа-иллаллаһ»дегенімде.
Мұхаммед пайғамбардай асыл жанның,
Туған күні,ғажабы ғасырлардың.
Тура жолды көрсетер адамзатқа-
Ақ қақпасы Алланың ашылған күн!

ЕДІЛБЕК ДҮЙСЕНОВ