Күрсінген ана көкірегін күйік шарпыған,
Аянышпенен отырдым қарап артынан.
Жүрек көзімнен ағыл да тегіл жас тамды,
Исламда қалқам, ана сыйлаудың шарты бар.

Жалғызы кетті кесір келінге жалпақтап,
Бейшара ана бұл үйге құл ма салпақтап?
Азаннан қара түн батқанша бір тыным жоқ,
Отымен кіріп, күлімен шықты жалтақтап.

Тірлік қазанның қайнаған ыстық-шыжығы.
Жалғыз ұлының көп болмады ғой қызығы.
Бетінен алған соң баласындай жас келіні,
Кейуана кейіп, барлығынан да жүз бұрды.

Іштегі шері жүрекке салмақ салды ма?
Күндердің бірі ауруға қалды шалдыға.
Тірнектеп еткен еңбегі босқа кеткендей,
Бейшара ана айналды енді жарлыға.

Жарлы емей не? Жаралы болса жүрегі,
Ажары тайып, қартайып кетті гүл өңі.
Немересін де еміреніп иіскей алмайды,
Алаң көңілмен «көңілсіз өмір» сүреді…

Уа, бауырларым! Анаға көңіл бұрыңдар.
Естілмесін еш өкініштер мен құлын зар.
Жаратқан Ие разылығын табам десеңдер,
Ең алдыменен ананы разы қылыңдар!!!