Бозарыңқы нұр толған жүзі 
Күзгі бұлттай тұнжырап көзі
Санаулы минут санаулы секунд
Біліп тұр бәрін сезініп өзі

Сүйген халқы еңіреп жылап
Үміттерін үзбеді бірақ
Қолдарын көкке көтеріп тілеп
Шипасын тек Алладан сұрап

Ұғатын жанын Әбубәкір еді
Қимастықпен қасына келді
Пайғамбармен қоштасып соңғы
Жамағатқа бармақшы еді

Жанқияр досын көзімен сүйіп
Телміре қарап жан дүниесі иіп
Соңғы намаз өткізем деді
Орнынан тұрды бар күшін жиып

Күш беріп Алла намазға келді
Жамағатты соңғы рет көрді
Өткізді намаз әлсіреп тұрып
Жұбатып үнмен егілген елді

Соңғы намаз осылай өтті
Кететұғын уақыты жетті
Күллі әлемді билеседе
Алланың досы өзі ғана кетті

Уһ деген жалын аузынан шықты 
Дүлей ажал алып жықты
Қара жердің баурына беріп
Жалған өмір осымен бітті

63 жыл минуттай өтті
Пайғамбарым сапарға кетті
Иманнан басқа әкетер түк жоқ
Осыны ғана білсеңдер жетті

Авторы: Жатқанбаева Күншайм Ниязбекқызы ардагер ұстаз
Үржар ауданы Мақаншы ауылы